თუ გამომიწვდი ხელს
დღეს, თუ გამომიწვდი ხელს,
თუ გამომიწვდი......სხვას არაფერს გთხოვ,
არაფერს გთხოვ.......
და თუ ხვალ, გვიან იქნება ხვალ,
დღეს, თუ გამომიწვდი ხელს,
თუ გამომიწვდი......სხვას არაფერს გთხოვ,
არაფერს გთხოვ.......
და თუ ხვალ, გვიან იქნება ხვალ,
ყვავილების დედოფალა ეს ქვეყანა შენია,
შენ ისეთი ლამაზი ხარ, ცქერა გამჭირვებია,
ყვავილების დედოფალა, ყვავილები მღერიან,
ყველა დარდი დამავიწყეს, გული გადამერია,
რა ახლოსა ხართ ხეებო მზესთან,
რა ახლოსა ხართ მზესთან ზარებო,
გაუხელია თვალები ნესტანს
და მღერის თამარ მეფის სამეფო.......
გული ყველაფერს ვეღარ დაიტევს,
გული დარჩენას გთხოვს,
შენ ყველა ქალი გადამავიწყე,
სულში ფიქრებით თოვს,
ისევ წვიმს, ისევ თოვს,
ისევ წლები მიაქ დროს,
ჩვენ გრძნობებს არ ინდობს,
მიგვატოვა სადღაც შორს........
უბერავს ქარი, იღება კარი,
შემოდის ქალი, ვაი რა ქალი,
კონიაკით მთვრალი მე ცოცხალ – მკვდარი,
ცრემლით მევსება ორივე თვალი....
საყვარლის საფლავს ვეძებდი,
ვერ ვნახე დაკარგულიყო,
გულ ამოსკვნილი ვსტიროდი,
სადა ხარ ჩემო სულიკო.................
ეკალში ვარდი შევნიშნე ობლად რომ ამოსულიყო,
შენ დაგეძებ დილაა თუ ბინდია,
ავადა ვარ გულში ცეცხლი მინთია,
ექიმობას თუ გამიწევ მადლია,
დაილოცოს შენი სოფლის ნათლია.......
ნეტავ სად არის კიდევ ცა,
უძიროდ ლურჯი ხალასი,
სწორედ ისეთი როგორიც შენია?....
ნაიარრევი წარსული,