მგზავრები - მთვარე
როცა მთვარე ვარსკვლავებს ნახავს,
როცა ქარი მოყვება ზღაპარს,
როცა ღამე მისურვებს ტკბილ ძილს,
მაშინ ვიწყებ უმიზეზოდ,
როცა მთვარე ვარსკვლავებს ნახავს,
როცა ქარი მოყვება ზღაპარს,
როცა ღამე მისურვებს ტკბილ ძილს,
მაშინ ვიწყებ უმიზეზოდ,
გადაღლილი გრძნობით აივსო სივრცე,
ნაცნობი ხმებით გაგრძელდა დღე,
ჩვენ ყველას გვინდა აენთოს ისევ,
განვლილი წლების ნათელი მზე...
ისევ ამოდის თეთრი მთვარე და სიყვარული მოგონებას გავს,
შენზე ოცნება შევიყვარე და ეს სიმღერა არ მანებებს თავს,
მის:
ზამთარია, სიცივეა, შემოდგომა მიდის,
მეშინია სიცივისა ზამთარში რომ იცის,
მის:
მდინარე ხისის ქვეშ დადუმდა თითქოს,
მზეს სხივი მოაკლდა მე შენი სითბო
და ვფირობ ეს ღამე რად არის ბნელი,
მე ნაცნობ ქუჩაზე ვდგევარ და გელი,
როცა მეგონა ვიყავი დიდი,
ისეთი დიდი რომ ცას მივწვდებოდი,
როცა არასდროს არ მითქვამს სხვისთვის,
რომ მე ვიყავი პატარა დიდი,
ჰეი, რა მშვიდად მოცურდა ჩვენს ნაპირთან გემი,
ჰეი, შენთვის ვმღერი მე ამდენს და თან გელი,
ჰეი, არ მომბეზრდება ღამით კოცნა შენი,
ჰეი, სულ არ გვჭირდება ეს სიტყვები ძველი,
გულს რად მიკლავ, მე სიცოცხლე
ჯერ არ დამიმთავრებია,
მე ხომ გულით ვიხედები,
გული ჩემი თვალებია
გაზაფხული შემოსულა ლენ,
რია – რია აუტეხავთ ჩიტებს,
მე გიყიდი წიტელ ყვითელ ჩითებს,
თეთრი ტილო მომიქარგე შენ...